Hoe kan ik een student aanpakken die zijn cijfers systematisch opkrikt door lichtzinnige klachten in te dienen?
Onlangs werd ik door een student beschuldigd van oneerlijk cijfers geven. De beschuldiging is ongegrond, en het duurde niet lang om te bewijzen dat ik niets verkeerds had gedaan. Geen schade, maar wel veel tijd verspild.
Later vernam ik via via dat ik tot een lange lijst van slachtoffers behoorde. Inderdaad, in één jaar tijd diende dezelfde student formele klachten in tegen minstens negen professoren. De aard van de klachten varieert van geval tot geval, maar ze volgen precies hetzelfde script:
-
In alle gevallen neemt de student een kleinigheid, bv. een gemiste test of een te laat gemaakt huiswerk, en maakt daar een grote ruzie met de docent van. De student zal de zaak dan naar een hoger niveau tillen en de decaan van de universiteit of zelfs de president van de universiteit erbij betrekken. Natuurlijk hebben de decaan of de president wel wat beters te doen, dus wordt de student meestal genegeerd en waait de hele zaak snel over ... althans dat dachten we. Dit deel blijkt slechts de voorzet te zijn van een een-tweetje. Het is meer een valstrik.
-
De echte slag komt aan het eind van het semester. Als het cijfer niet goed is (en dat is in 100% van de gevallen), wordt er een formele klacht ingediend waarin staat dat de student gestraft is voor de eerdere ruzie. Dit is een zeer ernstige beschuldiging en leidde in verschillende gevallen tot ingewikkelde onderzoeken. Het veroorzaakte zoveel extra werk dat verschillende professoren gewoon toegaven en het cijfer veranderden in iets wat de student leuk vond.
Deze truc had een verrassend hoog succespercentage, vooral als men bedenkt dat verscheidene slachtoffers professoren met een vaste aanstelling zijn. De student is aangemoedigd, en ik twijfel er niet aan dat de cyclus zich zal herhalen. Als hij niet wordt tegengehouden, zou het me niet verbazen als deze student een graad kan verdienen door deze truc keer op keer te herhalen.
Mijn vraag is: moeten wij professoren (als groep) op dergelijk gedrag reageren en zo ja, hoe? Wat zou de consequentie kunnen zijn, als die er is?
Tot nu toe heb ik de gedragscode van de studenten aandachtig doorgelezen. Er blijkt niets te zijn dat hier direct kan worden toegepast. De regel over oneerlijkheid lijkt het dichtst in de buurt te komen, maar die zou op zichzelf niet werken.
Updates:
-
Nadat ik delen van dit verhaal had gedeeld, kreeg ik verschillende soortgelijke verhalen van vrienden en collega's aan andere universiteiten. De situatie die ik hier beschreef is dus misschien niet zo uniek als het op het eerste gezicht lijkt. Het blijkt dat aan mijn vorige universiteit de departementsvoorzitter twee gelijkaardige zaken behandelde toen ik daar was. Maar omdat dergelijke gevallen geacht worden vertrouwelijk te zijn, was ik daar niet van op de hoogte. Ik vermoed dat dit vaker gebeurt dan we denken.
-
De student hoeft zijn claim niet te bewijzen om deze truc te laten werken. Hij moet gewoon tegelijk een klacht en een beroep tot wijziging van het cijfer indienen. Studenten' hebben het recht om dat te doen. Dat brengt een hoop werk met zich mee voor de docenten, de afdelingsvoorzitter en het bureau van de decaan's. In mijn geval kostte het me 20~30 uur om op de klachten te reageren, een opdracht ter beoordeling te geven, en ander werk te doen. Niet iedereen heeft dit soort tijd op de laatste dag van de laatste week. Gezien de opties van het doen van deze extra werk vs. het veranderen van een brief en het laten gaan, zal niet iedereen de juiste keuze maken.
Meer bijwerking:
- Deze student scoorde nog een overwinning: De nieuwe uitspraak van de commissie van beroep is dat ik mijn cijfer moet veranderen (een letter hoger), ook al is vastgesteld dat ik niets fout heb gedaan.
- Ik realiseerde me nu dat de truc van de student's op meerdere niveaus werkt: Het blijft maar gooien met ernstige beschuldigingen. Op een gegeven moment zal iemand vinden dat het minder moeite zou kosten om hem/haar gewoon te geven waar hij/zij om vroeg. De instructeur hoeft niet toe te geven. Het kan de departementale commissie zijn, of de voorzitter, of de assistent-decaan, of de collegecommissie,... De enige manier waarop deze truc mislukt, is dat iedereen in deze lange keten voet bij stuk houdt.
Wanneer het gaat om "hij-zei, zij-zei"-situaties, zoals hier het geval lijkt te zijn, kiezen de meeste instellingen standaard de kant van de professoren. Om voor de hand liggende redenen - een 18-22 jarige student zal veel eerder liegen om een gunstig cijfer te krijgen, dan dat een professor kwaadwillig zal handelen om een student te saboteren. Het enige scenario waarin de professor in de problemen kan komen is als er beschuldigingen zijn van meerdere studenten.
De belangrijkste rode vlag hier is dat de student in wezen dezelfde beschuldiging uitspreekt tegen negen verschillende professoren. Het is absurd dat negen professoren collectief zouden besluiten om één student te saboteren.
Oneerlijke beschuldigingen uiten om gunstiger cijfers te krijgen is een ondubbelzinnige vorm van academische oneerlijkheid. Elke respectabele instelling zou een student die zich aan dergelijk gedrag schuldig maakt, disciplinair straffen. Als dit gedrag aan uw universiteit niet kan worden bestraft, zou ik u aanraden elders werk te zoeken.
U zou een formele klacht moeten indienen, eventueel in samenwerking met de andere professoren die worden beschuldigd. U heeft een ijzersterke zaak.
Wat betreft het aanpakken van wat er al gebeurd is, dit hangt natuurlijk sterk af van de regels die u hebt, maar het kan toch de moeite waard zijn om te kijken of u een aantal van die zeer brede regels hebt die wederzijds respect eisen, geen overlast bezorgen, de universiteit geen schade berokkenen, enz. Deze hoeven niet in de gedragscode voor studenten te staan, maar kunnen net zo goed in de inschrijvingsovereenkomst of wat dan ook staan. In geval van twijfel kan de juridische dienst van uw universiteit helpen, althans omdat dit een zaak is die zij vroeg of laat waarschijnlijk toch zullen moeten behandelen en om dergelijke zaken in de toekomst te voorkomen. Maar uiteindelijk hangt dit sterk af van hoe het academisch onderwijs in uw land is georganiseerd.
De meeste schade die de student heeft aangericht, is echter te wijten aan het feit dat uw faculteit en universiteit de onderstaande fouten hebben gemaakt. Door deze aan te pakken, zou u dergelijke problemen in de toekomst moeten kunnen voorkomen:
U kunt niet worden "gepest" als de macht duidelijk in uw richting is verdeeld, tenzij u dat vergeet. De leerling wil dat jij iets doet, niet omgekeerd. In het uiterste geval moeten ze gerechtelijke stappen ondernemen om te krijgen wat ze willen, terwijl jij hun verzoeken gewoon kunt afwijzen. (En een rechtszaak aanspannen zou in dit geval een behoorlijk slecht idee zijn voor de student). Zolang hun klachten duidelijk ongegrond zijn, heb je niets te vrezen - en dit is meer dan een verheven juridische gemeenplaats hier: We horen vaak verhalen waarin faculteitsleden misbruik maakten van het machtsonevenwicht en niets te vrezen hadden, zelfs niet in het licht van gegronde beschuldigingen. (Een mogelijke uitzondering hierop is als uw universiteit wordt geleid door kortzichtige zakenmensen die studenten als klantenkoningen beschouwen, maar u moet in staat zijn zelfs hen ervan te overtuigen dat de kant kiezen van zo'n student een slecht idee is).
U bent in "grote ruzies" verzeild geraakt. Misschien begrijp ik de situatie hier verkeerd, maar dit is verspilling van onmiddellijke tijd en een complicatie voor de tweede ronde, aangezien zij wat brandstof voor hun beschuldigingen hebben. Aangezien u het voor het zeggen heeft (zie vorig punt), is het niet nodig om hier in grote ruzies te treden. De bewijslast ligt bij hen: Zij moeten u er bijvoorbeeld van overtuigen dat u hun te laat ingeleverde huiswerk moet aanvaarden; u hoeft hen er niet van te overtuigen dat u het niet hoeft te aanvaarden. Weiger hun verzoek, geef een korte reden, en als ze je blijven pesten, zeg dan dat hun enige optie is om te escaleren (wat ze toch wel zullen doen).
Sommigen van jullie zijn gezwicht. Dit is een klassiek voorbeeld van een kortzichtige onethische actie die velen zullen verdedigen als barmhartigheid. Degenen die toegaven, vermeden werk voor zichzelf en veroorzaakten zo werk voor anderen. Bepaal duidelijk het standpunt van de faculteit dat degenen die hebben toegegeven schade hebben toegebracht aan hun collega's door het gedrag van de student aan te moedigen en schade aan de universiteit/de graad door deze af te zwakken. Gebruik dit achteraf om een richtlijn op te stellen tegen het toegeven aan onredelijke eisen om te voorkomen dat dit nog eens gebeurt.
Ten slotte kan het de moeite waard zijn de student en potentiële copycats bewust te maken van de volgende mogelijke gevolgen van hun gedrag (waarbij u erop moet letten dat u dit niet als een dreigement overbrengt):
Niemand bij zijn volle verstand zal vrijwillig toezicht houden op het proefschrift van deze student. Er zal waarschijnlijk een terugvalmechanisme zijn om een onvrijwillige promotor aan te wijzen, maar dit is duidelijk onwenselijk (voor de student).
Als zij een academische carrière ambiëren, zullen zij het moeilijk hebben om aanbevelingsbrieven van uw faculteit te krijgen.
Hoewel ik allereerst zal zeggen dat ik het gedrag van de student niet steun en het een vorm van pesterij vind, wil ik er toch voor pleiten dat dit moet worden aangepakt door te proberen het systeem te verbeteren, en niet door de specifieke student te straffen.
Nu weet ik niet over welk vakgebied we het hebben, maar in mijn ervaring is het veranderen van een cijfer dat ik iemand heb gegeven een grote beslissing - tenzij het duidelijk is dat ik gewoon iets over het hoofd heb gezien voor die specifieke student, zou ik het beoordelingsschema moeten veranderen en elke opdracht opnieuw moeten bekijken. Anders zullen de leerlingen die gelijkaardige antwoorden hebben gegeven en geen verhoging hebben gekregen, mij er (terecht) van beschuldigen dat ik oneerlijk heb beoordeeld. Mijn ervaring is dat beoordelaars nogal vasthoudend zijn om cijfers te veranderen, zelfs als ze fout zijn, om al die moeite te vermijden.
Als de cijfers gemakkelijk worden gewijzigd, krijgen de leerling(en) twee boodschappen:
Intimidatie van personeel is hier eerlijk gezegd de minst gevaarlijke uitkomst: afhankelijk van de bredere politieke/sociale/juridische omstandigheden in de instelling, als een getroffen student toevallig tot een ondervertegenwoordigde groep zou behoren, kan (2) leiden tot beschuldigingen van discriminatie en veel ernstiger maatregelen.
Mijn enige advies is om te proberen het beoordelingssysteem objectiever te maken. Ik denk dat deze twee kwesties (klachten over cijfers en mogelijke discriminatie) de belangrijkste redenen zijn waarom veel beoordelingen op universitair en middelbaar niveau in de richting van meer gestandaardiseerde tests gaan. Zo heeft een universiteit waar ik werkte de regel ingevoerd dat studenten tijdens mondelinge examens (die vroeger zeer subjectief waren) aantekeningen moeten maken terwijl ze hun antwoorden voorbereiden voor de examinator; de aantekeningen worden bewaard en zullen worden gebruikt om eventuele klachten over de beoordeling te beoordelen.
Om pesterijen te vermijden, benadrukken we in mijn huidige functie dat klachten over cijfers zullen leiden tot een herziening van de hele opdracht - en dus zelfs tot een daling van het totaalcijfer. In combinatie met een objectief beoordelingsschema, dat voor iedereen toegankelijk is, denk ik dat dit heel goed werkt om de meeste tijdverspillers af te schrikken, terwijl we toch nog de mogelijkheid hebben om fouten van onze kant te bekijken.